Nieuwe avonturen of toch meer van hetzelfde?

Het is inmiddels alweer vier weken geleden dat ik vanuit Nederland vertrok voor een nieuw avontuur in Zuid Afrika. Ik was voor vertrek aan de ene kant nerveus omdat ik er deze keer alleen voorsta en benieuwd was hoe het me zou bevallen na alles wat ik vorig jaar heb meegemaakt, de mooie maar ook de pijnlijke momenten zitten nog vers in mijn herinnering. Maar aan de andere kant was ik erg opgewonden om juist weer een avontuur aan te gaan en het beste uit de kansen die ik krijg te halen maar ook vooral om mezelf te bewijzen dat ik het aankan en er het beste van kan maken.
Op donderdag 13 februari was het dan zover, met de A380 van Emirates eerst naar Dubai om vervolgens door te vliegen naar Johannesburg. Na een goede eerste vlucht naar Dubai (de A380 is ruim, stil en vliegen word echt een feestje) wachtte er een lange overstap van 4 uur op me. Ik heb de gehele tijd rondgelopen door de duty free shops om tegen de slaap te vechten want het was inmiddels al midden in de nacht. Uiteindelijk konden we vertrekken naar Johannesburg, vlak na het opstijgen vanuit de woestijn maakten we een draai over downtown Dubai en keek ik recht naar beneden om de top van het hoogste gebouw (voor mijn gevoel) rakelings langs het vliegtuig te zien gaan. Een erg fraai gezicht al zeg ik het zelf. De rest van de vlucht vooral proberen te slapen, wat toch altijd een uitdaging blijft in zo’n vliegtuig. Rond 11 uur lokale tijd geland in Johannesburg, ik kon erg snel door de immigratie omdat ik mijn visum in Nederland al had geregeld. Erg fijn om niet weer hetzelfde gedoe als vorig jaar mee te hoeven maken. Ik had vrij snel mijn koffer terug en kon vervolgens richting de trein maar niet voordat ik zekerheid had over het feit of mijn Zuid Afrikaanse telefoonnummer nog werkte, gelukkig was dat zo. Dus op naar de trein en naar Pretoria. In de trein even gebeld om mijn lift naar de Burns street te regelen en die stond precies op tijd klaar bij het station. Vervolgens het oude vertrouwde huis bekeken waar ik de eerste twee weken zal verblijven voordat ik mijn eigen “flatje” naast het huis kan betreden. Die avond zijn we meteen goed begonnen met een braai en daarna een avondje stappen op Hatfield Square. Ik was echter behoorlijk moe van de lange reis en heb besloten om het eerder dan de rest voor gezien te laten en ben naar huis gegaan. Niet echt heel handig om in je eentje te doen, besefte ik me later weer maar gelukkig niks naars meegemaakt. De rest van het weekend hebben we besteed aan dingen als het voortrekkersmonument en de union buildings. Allemaal dingen die toch nog vertrouwd aanvoelen maar desalniettemin erg leuk zijn om te doen.
De eerste stage dagen gingen erg snel voorbij, mijn begeleider werkt niet bij de universiteit maar geeft parttime les aan de studenten. Ze is er dus lang niet altijd en daarom moest ik de eerste dagen maar vullen met wat algemeen voorbereidend werk en registratie bij de universiteit. Inmiddels ben ik lekker op dreef en al de complimenten gekregen dat ik een makkelijke student ben die dingen snel op pikt en veel initiatief toont. Altijd fijn om te horen! Ik heb het erg naar mijn zin op de universiteit en ook al veel leuke mensen ontmoet.
Het tweede weekend heb ik doorgebracht in Pretoria, de rest van mijn huisgenoten waren grotendeels naar de drakensbergen. Maar ik vond dat ik het niet kon maken om meteen de eerste week een dag vrij te nemen om op reis te gaan. Dus dat heb ik even moeten overslaan. Gelukkig hoefde ik me niet te vervelen omdat Boris vanuit Potchefstroom naar Pretoria kwam. De eerste avond zijn we wezen stappen en de zaterdag hebben we een rondje Pretoria gedaan om vervolgens wat tijd door te brengen in het zwembad en daarna nog even een drankje te doen. Op zondag, zijn we gaan mountainbiken in een natuurpark. Erg leuk, helaas sneuvelde mijn fiets na een uurtje waardoor ik een tijd langs de kant van de weg heb zitten wachten op hulp. Tja, het is en blijft Afrika!
Na een week hard werken hebben we het derde weekend doorgebracht bij de hartbeespoortdam waar we met een kabelbaan omhoog gingen en een mooi uitzicht zouden moeten hebben over de omgeving. Helaas begon het te regenen toen we omhoog gingen. Uiteindelijk toch een best leuke dag gehad en wat rondgereden in de omgeving. Op zondag ben ik met een aantal naar het transvaal museum geweest, dat klonk interessanter dan dat het was. Maar goed voor een entreeprijs van 30 rand (€ 2,00) is het ergste wat kan gebeuren dat het niet zo leuk is. Het was niet een heel productief weekend maar dat hoeft ook niet altijd zo te zijn.
Het afgelopen weekend zijn we met de groep naar Port Shepstone gegaan, op vrijdagochtend vroeg heen en zondagavond laat terug. Een erg mooie maar lange trip van 800 km (alleen heen), maar we hebben erg gelagen en genoten. We vertrokken in alle vroegte (4 uur ’s ochtends) zodat we om 12 uur op het strand konden liggen, dat hebben we uiteindelijk net niet gehaald. Maar we hadden nog genoeg tijd over om toch nog te genieten. Op zaterdag zouden we naar de Big Swing gaan, een soort bungeejump waar je in een ravijn springt en dan heen en weer zwaait. Maar doordat er vorige week een medewerker was omgekomen ging dat niet door. Daarom maar naar lake Eland gegaan en daar een safari-tje gedaan door het natuurpark en naar een uizichtpunt gelopen over een 100 meter lange suspension bridge over het ravijn. Bizar, maar wel heel erg gaaf. Op zondag zijn we nogmaals naar Lake eland geweest om deze keer te gaan zip linen, waarbij je in een harnas aan een kabel met snelheden tot 100 km/h over ravijnen raast. Ik wist niet zo goed wat ik ervan moest verwachten maar het was echt zo ontzettend gaaf, erg blij dat ik dat heb mogen meemaken. Een onbeschrijfelijk gevoel als je daar aan een kabel boven een ravijn hangt en met zo’n snelheid vooruit gaat! Ik zou het iedereen aanraden, ondanks dat het er misschien niet zo heel spectaculair uitziet voor sommigen.
Raar om te beseffen dat ik alweer een maand van huis ben, of misschien juist dat ik alweer een maand thuis ben. Ik weet het niet, het voelt zo snel al weer zo vertrouwd. De groep waarmee ik dit keer zit is wel totaal anders en wat minder een groep. Waar vorig jaar iedereen dingen samen deed is het nu wat meer losse groepjes binnen de groep. Dat geeft niet, want ik kan het met iedereen vinden en maak me geen zorgen. Wel is het erg fijn om nu een kamer voor mezelf te hebben, waar ik even wat privacy kan hebben mocht ik daar behoefte aan hebben. Alles bij elkaar genomen is het opvallend hoe snel je weer aan alles went, alhoewel het hier nu al drie weken regent en dat vorig jaar echt niet zo was in de zomer. Wat ik bedoel is dat de taal (afrikaans), het links rijden, de valuta het voelt allemaal als normaal en dat bevalt me wel. Ik heb er een goed gevoel over dat ik me ook dit jaar weer uitstekend ga vermaken. Sterker nog voor volgende week staat er alweer een trip in de agenda naar Mozambique. Geen slecht vooruitzicht al zeg ik het zelf!